LAUNCH EFFECT

Het Hele Verhaal

China toen de oorlog uitbrak

In de tijd dat de oorlog uitbrak, heerste chaos in China. Slechts drie jaar daarvoor was meer dan 2000 jaar dynastieke heerschappij omvergeworpen door een revolutie. Een vervangend systeem was nog altijd niet in zicht.

Meer dan 80% van het land bleef feitelijk onder heerschappij van buitenlandse machten, met name de Britten en de Fransen, maar ook Italianen, Amerikanen, Japanners en Duitsers. Er was zelfs een toezegging van land aan de Congolezen! China was in vele opzichten niet in staat zichzelf te helpen, laat staan betrokken te raken bij een oorlog die zich vele duizenden kilometers verderop afspeelde. Het was dus niet verrassend dat China, toen de oorlog uitbrak, zich neutraal verklaarde in de hoop dat de oorlog niet naar China zou komen.

Het directe effect van de oorlog op China

De oorlog kwam echter wel degelijk naar China toen Japan, bondgenoot van de Britten, Duitse gebieden in China, met name de provincie Shandong, binnenviel en de Duitsers verjoeg. Om het belang van Shandong, een gebied dat net iets groter is dan Engeland en Wales bij elkaar, te begrijpen, moeten we begrijpen dat dit voor de Chinezen een zeer spirituele plaats is. Shandong is niet alleen de geboortestreek van Confucius, maar ook de thuisbasis van de heiligste plaatsen in het Taoïsme en Chinese Boeddhisme. Er is wel naar Shandong verwezen als China’s Heilige Land.

De annexatie van Duits bezit in China door Japan was slechts het begin. In januari 1915, deed Japan, terwijl de aandacht van Groot-Brittannië en Frankrijk gericht was op de oorlog in Europa, een brutale poging om van China een Japanse satellietstaat te maken door de beruchte Eénentwintig Eisen.

China riskeert zijn neutraliteit om de Geallieerden te helpen
De keizer van China, Yuan Shikai, stierf kort na een mislukte poging om zichzelf in 1915 uit te roepen tot President van China. De nieuwe regering van China meende dat het in China’s beste belang was de Geallieerden te helpen, hoewel het geloof dat Duitsland de oorlog zou winnen in China wijdverbreid was.

Toen China zich bij de Geallieerden aansloot, beloofde Groot-Brittannië Shandong na de oorlog aan China terug te geven. China’s primaire motivatie was de verwachting dat China beloond zou worden voor zijn bijdrage door teruggave van de bezittingen in China van een verslagen Duitsland aan de Chinese staat.

In een bod om neutraliteit te behouden, bood China de Geallieerden bood China de Geallieerden niet bij gevechtshandelingen betrokken arbeiders aan. Dit aanbod werd aanvankelijk zowel door de Britten als door de Fransen afgewezen omdat zij meenden dat betrokkenheid van China zaken onnodig gecompliceerd zou maken!

De Geallieerden nemen het aanbod aan

Het waren de Fransen die het eerst toegaven en het aanbod van de Chinezen aannamen, kort daarop gevolgd door de Britten. Wat was er veranderd? Er liggen wellicht twee zaken ten grondslag aan deze beslissing. Allereerst werd het duidelijk dat deze oorlog een langdurige oorlog zou worden en het op peil houden van aantallen een kritieke rol zou spelen in deze uitputtingsslag. Ten tweede, en dit was zeker een beslissende factor voor de Britten, waren grote verliezen geleden in de slag bij de Somme.

Het Chinese Labour Corps wordt opgericht

De Fransen hebben een overeenkomst met de Chinese overheid ondertekend voor 50.000 arbeiders en maakten uiteindelijk gebruik van zo’n 40.000 Chinese arbeiders. De Britten hadden een overeenkomst zonder maximale aantallen, maar de archieven laten zien dat er 134.353 Chinese vrijwillige arbeiders gerekruteerd werden en naar Frankrijk gebracht werden.

China verklaart Duitsland de oorlog

Het was dit transport van Chinese arbeiders naar het westelijke front dat ervoor zorgde dat China de oorlog aan Duitsland verklaarde:

Op 24 februari 1917 werd het Franse schip Athos, met aan boord 900 Chinese arbeiders die door de Fransen gerekruteerd waren door een Duitse onderzeeër getorpedeerd. Hierbij kwamen 543 Chinezen om.

De Chinese overheid verklaarde Duitsland de oorlog op 14 augustus 1917.

Het werk van het Chinese Labour Corps

De Chinese arbeiders hadden een contract voor drie jaar en moesten tien uur per dag, zeven dagen per week werken.

Ze zouden ieder jaar drie dagen vakantie hebben. Eén dag voor Chinees Nieuwjaar, één dag voor het Drakenbootfestival en één dag voor het midherfstfestival. Als ze niet werkten, moesten de arbeiders in het kamp blijven. Zelfs als het kamp door de Duitsers beschoten werd, mochten de Chinezen het kamp niet verlaten.

Het werk dat het Chinese Labour Corps deed was uiterst divers, van het graven van loopgraven tot het repareren van tanks. De Chinezen ontlaadden schepen en treinen, bouwden wegen en legden spoorlijnen aan.

Ook na de oorlog werden de Chinezen aangehouden om gevaarlijke en gruwelijke klussen te doen, zoals het terugvinden van munitie, het opgraven van de doden, de lichamen verplaatsen en ze begraven op de verschillende oorlogsbegraafplaatsen. De Britse Minister-President Lloyd George gaf in zijn memoires commentaar op de bijzonder zware omstandigheden waarin het Chinese Labour Corps werkte en de onverstoorbaarheid van deze Chinese arbeiders in zulke slechte omstandigheden.

Het ultieme offer

Het aantal Chinezen dat in de Eerste Wereldoorlog is omgekomen is onderwerp van discussie. Ongeveer 2.000 Chinezen zijn begraven of herdacht in oorlogsgraven in de Gemenebest.

Sommige Chinese bronnen schatten het aantal eerder op 20.000. Beide schattingen zijn waarschijnlijk onjuist. De waarheid is dat we het exacte aantal nooit zullen weten.

Na de oorlog

Ondanks eerdere beloften van Groot-Brittannië en de steun van de Verenigde Staten bleek China’s hoop Shandong terug te krijgen bij de vredesconferentie ijdele hoop te zijn. Uiteindelijk bleek het belangrijker de Japanners aan boord te houden en de voormalige bezittingen van Duitsland in China werden aan Japan gegeven zonder dat China ook maar deel van de onderhandelingen uitmaakte. Dit was een cruciaal moment in China’s moderne geschiedenis. Gedesillusioneerd door dit verraad weigerde China het Verdrag van Versailles te ondertekenen. Publieke protesten in China, bekend als de 4-mei beweging, leidden tot de oprichting van de Chinese Communistische Partij. Er was een significante verschuiving van intellectuelen die niet meer naar het Westen keken voor antwoorden op China’s problemen.

Een voetnoot

Zelfs toen het Chinese Labour Corps terug was in China, deelde het lot nog een gemene klap uit. Als bondgenoot had China grote hoeveelheden voedsel naar Europa gestuurd, uit oogstoverschotten die China in die tijd had. Traditioneel werden dergelijke overschotten door de overheid opgeslagen als een verzekering tegen hongersnood. Drie jaren van slechte oogst vanaf 1918 leidden ertoe dat 30 miljoen mensen dreigden te verhongeren in de Noord-Chinese hongersnood van 1921-1922. Het dodental van 500.000 mensen was naar Chinese standaarden laag.

×

privacy policy.

Your email will never be shared with a third party. We'll only use it to notify you of our launch and of special events taking place in your city. You'll have the opportunity to unsubscribe at any time, immediately, once you receive your first email.